فرهاد فهندژ

وضعیت : حکم قطعی
تاریخ تولد 1338
متولد شیراز
ساکن گرگان
محل دستگیری : گرگان
محل نگهداری : کرج
نام زندان : رجایی‌ شهر
تاریخ دستگیری 1391/07/26
تاریخ آزادی 1401/05/25
قاضی : مقیسه
دادگاه : شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران
اتهامات : تبلیغ آیین بهایی و اداره تشکیلات بهایی
میزان حبس 120 ماه
میزان وثیقه

فرهاد فهندژ فرزند ضیاءالدین سال 1338 در خانواده بهائی در شیراز متولد شد. در سال 1358 در رشته آنالیز کامپیوتر در دانشگاه طهران قبول شد ولی متاسفانه در سال 1359 به علت انقلاب فرهنگی، با حکم اعتقاد به دیانت بهائی اخراج و به گرگان بازگشت .در همان سال در سن 22 سالگی به قصد مهاجرت در بندر ترکمن سکونت اختیار کرد و به عضویت محفل روحانی آن محل در آمد .دو سال بعد یعنی در سال1362 در سن 24 سالگی به علت عضویت محفل روحانی بندر ترکمن دستگیر و به 6 سال حبس محکوم شد .
 لازم به ذکر است که درهمان سالها در زندان گرگان به علت سختی ها و محرومیت هایی که داشتند مخصوصا از لحاظ تغذیه، مبتلا به مسمومیت شدید گردید و به علت عدم رسیدگی مسئولین زندان و تاخیر دررساندن ایشان به پزشک، این مسمومیت به بیماری مزمن تبدیل شد و به حدی به دستگاه گوارش و سیستم خواب وی آسیب جدی وارد نمود که عوارض و ضعف ناشی از این بیماری تا به امروز با ایشان همراه است.بعد از آزادی در سال 1368 با خانم مژده ظهوری ازدواج کردکه ثمره آن ،دو فرزند(یک دختر و یک پسر) می باشد. او در همان سال در موسسه علمی آزاد BIHE به تحصیل در رشته روانشناسی و علوم تربیتی پرداخته و فارغ التحصیل شد به این امیدکه بتواند بهتر به عالم انسانی خدمت کند . در همان سال نیز باهیئت خادمین همکاری می نمود. سپس در سال 1379 به عضویت هیئت خادمین گرگان در آمد و تا سال 1388 که این هیئت خادمین برای رسیدگی به امور جامعه بهائی در هر شهر برقراربود ،انجام وظیفه نمود تا اینکه این هیئت از جانب دولت تعطیل اعلام شد .اما از آنجائی که ایشان مورد اعتماد افرادجامعه بهائی بود و بر اساس رشته ی مطالعاتی شان بعنوان یک مشاور،مورد مشورت افراد بهائی وبعضا غیر بهائی قرار می گرفت همچنان از انجام هیچ خدمتی دریغ نمی کرد. اینگونه خدمات فردی ایشان تا سال 1391 ادامه داشت تا اینکه بار دیگر در 26 مهرماه بدون اطلاع و هیچگونه احضاریه قبلی در منزل خود دستگیر و بعد از هفت ماه بلا تکلیفی در شعبه 28 دادگاه انقلاب به حکم قاضی مقیسه ای به ده سال حبس محکوم شد .
فرهاد در یکی از نامه هایش نوشته است: فقط می توانم بگویم که تائیدات الهی چون باران صبحگاهی بر این بندگان حقیر من دون استحقاق می بارد روح می بخشد و توان استقامت عطا می کند بی تردید اگر برای دمی این تائیدات منقطع شود هیچکس را یارای ثبوت و رسوخ نیست .